19 Nisan 2012 Perşembe

Lodos Vurdu Fikrime..

 Bütün kış baharı bekleyen kupkuru ağaçlarla dolu bahçemiz..Bahar geldi diye sevinip,çiçekler taktılar bileklerine,saçlarına..Tam yeni bir hayata gülümserken,lodos vurdu onları da..Seyredalıyorum bu

karanlıkta,daracık penceremden..O incecik dallar,nasıl da kırılgan aslında ama ses etmiyorlar rüzgara..Hangi yönden eserse uymaya çalışıyorlar önce..Zamanla çiçeklerinden oluyorlar,kırılıyorlar,hatta

köklerinden can verenleri de var..
  "Şüphesiz bunda düşünenler için ibretler vardır." ayeti düşüyor aklıma.Belki de önce gönlüme..Kendi daracık penceremden bakınca halet-i ruhiyeme en yakın yerden nağmeler işitiyorum

içimde..Kırılgan,naif,hassas biri olarak tanırım kendimi.Bırakın lodosu,küçücük rüzgarlarda boğulmuşluklarım,figanlarım da az değil hani..Bir ağaç kadar olamadım diyeceğim de kolay mı ağaç olmakta?Lakin akıl

nimeti var elimde ondan hicap duyuyorum söylemeye..Rüzgarların,fırtınaların nerden geldiğini unutmamak mı zordu, yoksa kırılan dallarımın acısında,tutunacak onlarca belki milyonlarca dalı hatırlamak mı?
  Oysa "Kahrın da hoş,lütfunda" Çiçek de senin,bahar da,tufan da..Kırılan dallarımdan yeni filizler verecek olan da Sensin,sonra yine kendine döndürecek olan da.
  Fırtınalarımda,bana da şu koca ağaçların incecik dallarındaki huzuru ver Ya Rabb,sen vermezsen halim harap..
Devamını Oku