Bulutlar var semamızda; kara kara bulutlar... Fırtınalar kopuyor dünyalarımızda ve zifiri karanlık şu upuzun gece. Tasvire ne hacet yangınlar var yürekte...
Duaya sığınmaktayız yani en büyük ve emin kalemize. Gözyaşımızla koşuyoruz yanına, naz- niyaz makamına çıkmak istiyoruz bazen. Yalnız Sana şikayet ediyoruz halimizi ve yalnız Senden istiyoruz huzuru, elbette yalnız Sana kulluk ediyoruz!
O kapkara bulutlar rahmet olup yağıyor toprağa. Ya Rahman! Senin merhametinden hiç şüphe etmeden isteyeni eli boş çevirmezsin ki sen zaten! Dağıtırsın bütün fırtınaları. Hatta kara bulutları da, fırtınaları da vesile edersin yağmura. Biz bilmeyiz ki Rabbim, biz yalnızca isteriz!
Biz o zifiri uzun gecelerin sonunda hep güneş doğar biliriz, görürüz ama bunca zulmün, bunca acının, bunca şerrin hayırlara gebe olduğunu da unuturuz bazen. İnsanız biz çünkü, kökümüz nisyan! Biz unutsak da Sen zalimlerin elinden bile hayırlar gönderirsin bize.Sen Rahimsin, hem Kerimsin de! Bizdeki acz ise hiç bir mahlukatta yok biliriz! Sen en çok aczini ve fakrını sana sunan kulunu seversin, bizi de sev Ya Vedud! Sev ki duası makbul kullarından olalım.
Bir anda doğar güneş. Bir anda dağılır semayı kaplayan bütün bulutlar. Bir anlık yağmurla söner koca koca yangınlar! Ve bir anda geçer tüm sıkıntılar. Oysa sıkıntıyı bitmez sanırız biz, tıpkı ömrün bitmeyeceğini sandığımız gibi. Ne diyordu Üstad: ".... "Musibet zamanı uzundur." Evet musibet zamanı uzundur. Fakat örf-ü nâsta zannedildiği gibi sıkıntılı olduğundan uzun değil, belki uzun bir ömür gibi hayatî neticeler verdiği için uzundur." Hayati neticeler için 20 yılımız okulda geçer mesela bizim... Çünkü; güzel bir mesleğimiz olmazsa sıkıntı çekeriz. Bir o kadar yıl da çalışıp mevkimiz artsın diye bekleriz. Sahi bu mu bizim hayati neticemiz??
Sıkıntı çekilmiyor aslında karşılamasını bilince. Bir hüzün oluyor insanın içinde lakin zaten; "Allah kalbi hüzün içinde olan tüm kullarını sever" buyuruyor Efendimiz! Ya Rabb sen sevdiğin kullardan eyle! Hüznünü sevenlerden, hüznünü yüreğindeki merhametten alanlardan!
Şimdi ne şahsi hayatımdaki imtihanlardan, ne de kainattaki musibetlerden korkmuyorum! Hepsinin Efendisi, Hepsinin Hakimi kalbime bu hüznü koyduysa beni seviyor biliyorum! Bilerek istiyorum ellerimi semaya kaldırıp! Çünkü biliyorum; "Allah kulun zannı üzeredir"
Devamını Oku
Duaya sığınmaktayız yani en büyük ve emin kalemize. Gözyaşımızla koşuyoruz yanına, naz- niyaz makamına çıkmak istiyoruz bazen. Yalnız Sana şikayet ediyoruz halimizi ve yalnız Senden istiyoruz huzuru, elbette yalnız Sana kulluk ediyoruz!
O kapkara bulutlar rahmet olup yağıyor toprağa. Ya Rahman! Senin merhametinden hiç şüphe etmeden isteyeni eli boş çevirmezsin ki sen zaten! Dağıtırsın bütün fırtınaları. Hatta kara bulutları da, fırtınaları da vesile edersin yağmura. Biz bilmeyiz ki Rabbim, biz yalnızca isteriz!
Biz o zifiri uzun gecelerin sonunda hep güneş doğar biliriz, görürüz ama bunca zulmün, bunca acının, bunca şerrin hayırlara gebe olduğunu da unuturuz bazen. İnsanız biz çünkü, kökümüz nisyan! Biz unutsak da Sen zalimlerin elinden bile hayırlar gönderirsin bize.Sen Rahimsin, hem Kerimsin de! Bizdeki acz ise hiç bir mahlukatta yok biliriz! Sen en çok aczini ve fakrını sana sunan kulunu seversin, bizi de sev Ya Vedud! Sev ki duası makbul kullarından olalım.
Bir anda doğar güneş. Bir anda dağılır semayı kaplayan bütün bulutlar. Bir anlık yağmurla söner koca koca yangınlar! Ve bir anda geçer tüm sıkıntılar. Oysa sıkıntıyı bitmez sanırız biz, tıpkı ömrün bitmeyeceğini sandığımız gibi. Ne diyordu Üstad: ".... "Musibet zamanı uzundur." Evet musibet zamanı uzundur. Fakat örf-ü nâsta zannedildiği gibi sıkıntılı olduğundan uzun değil, belki uzun bir ömür gibi hayatî neticeler verdiği için uzundur." Hayati neticeler için 20 yılımız okulda geçer mesela bizim... Çünkü; güzel bir mesleğimiz olmazsa sıkıntı çekeriz. Bir o kadar yıl da çalışıp mevkimiz artsın diye bekleriz. Sahi bu mu bizim hayati neticemiz??
Sıkıntı çekilmiyor aslında karşılamasını bilince. Bir hüzün oluyor insanın içinde lakin zaten; "Allah kalbi hüzün içinde olan tüm kullarını sever" buyuruyor Efendimiz! Ya Rabb sen sevdiğin kullardan eyle! Hüznünü sevenlerden, hüznünü yüreğindeki merhametten alanlardan!
Şimdi ne şahsi hayatımdaki imtihanlardan, ne de kainattaki musibetlerden korkmuyorum! Hepsinin Efendisi, Hepsinin Hakimi kalbime bu hüznü koyduysa beni seviyor biliyorum! Bilerek istiyorum ellerimi semaya kaldırıp! Çünkü biliyorum; "Allah kulun zannı üzeredir"
