Daha önce bir şeyler yazmaya çalışırken hiç bu kadar
heycanlanmamıştım… Hani mutluluk daha kolay paylaşalırmış ya, çok büyük
mutlulukları ifade edemediği için paylaşamıyor da insan. Tarif etmeye
çalışırken saçmalarsam şimdiden affola J
Doğum günümden 2 gün
öncesiydi… Okuldaki kayıt işlemleri, İstanbul’un bitmek bilmez trafiği derken nihayet eve
vardım diye düşünürken, kapımın önünde bir demet çiçek ve üzerinde bir kart J Şaşkınlıkla karta
bakarken açılan kapı, mumlar, flash sesleri…. Hayatımda varlığı beni mutlu
etmeye yeten insanlar, benim için toplanmış, evimi süslemiş, elceğizleryle
pastalar, börekler yapmış bana sıcacık gülümsüyorlar…Sevincim bir yana, şaşkınlığım olaydı :)
Bi sonraki gün, yani doğum günümden bir gün önce, yine hayatımı anlamlı kılan, yol arkadaşlarımla öncesinden belirlenmiş olan toplantımız için kurtköye gittik... Çay muhabbetinde, ışıkların kapatılmasıyla ama daha çok da dostlarımın ne kadar ince düşündüklerini bilmenin eminliğiyle, birazcık da Nuray ablamın, o kadar işinin gücünün arasında bana elleriyle hazırladığı pastayı önceden görmem sebebiyle tam anlamıyla sırıtmaya başladım :) Böyle anlarda hep bi gözyaşımı bastırma çabasından farklı bi tebessüm oluşur yüzümde, beni tanıyanlar az çok bilir o halimi... Neyseki pastamın üzerindeki "Feyza 2014" yazısı yetişti gözyaşlarımı yutmama... "Yeni sürümüm çıkmııışş" deyiverdim :) .....
Masanın altından "Aaaa burda ne varmııış" diyerek bi poşet tutuşturuldu elime...Tabiki o da planlıydı... Daha önceden mağaza gezerken, beğendiğim şeyler arasından en güzeli seçilmiş, alınmıştı... Mahcubiyetle gülümserken, benim için asıl önemli olanın bu kadar şeyi düşünmek olduğunu bilen dostlarımın oluşuna bir daha şükrettim.
Eve dönerken; Rabbim, dedim, sen ne güzel insanlar çıkardın karşıma...Ben nasıl şükretsem, ne yapsam da bu insanlar ömrümün sonuna kadar hayatımda kalsa...Şükür dedim, biliyorum, Senden geliyor...
Zihnimde hep mutluluk cümleleri dolaşırken, odama girdiğimde bir süpriz daha bulacağımı bilmiyordum tabii
Her biri birbirinden özel, nadide dostlarımın, adıma yazdıkları o muhteşem yazılar... Tarifinin bi imkanı olsa, günlerce yazmak istediğim duyguları yarım saatte yaşattılar bana... Öyle ki bi an korktum bile, ya kıymet bilemezsem diye...
Asıl doğumgümde yani 13.09.2013 te de kahvaltıya götürüldüm ama artık süprizler de bitmiştir diyerek çıktım evden... Döndüğümde bambaşka bi şokla daha karşılaştım...Herşey öyle detaylı düşünlüyordu ki, hani biraz uyanık geçindiğim halde sonu nereye çıkar tahmin edemiyordum... İnsanların neden en çok doğumgünlerinde öldüklerini anladım artık. İnsan o kadar şoku kaldıramayabiliyormuş... Ben en çok aptallaştım tabi...
Akşam yine beni evden çıkarma planları kurulmuş...Artık ne duysam ne görsem bişeyler çıkartıp, paranoyağa da bağladım tabi... Herkesi takip ediyorum :) Hazırlandım, dışarı çıkartılmayı bekliyorum ki, kapı çaldı... Kuzenim...Almanyadan gelmiş, süpriz yapmaya...Hem de aylar öncesinden planlamış... Daha ben o şoku yaşarken annemle babamdan aldığım özel hediye sunuldu önüme :)
Allah' ım dedim, Sen ne güzel duygular yaşattırdın bana... Ne güzel bir sevgi koydun yüreğime. Ne güzel yol arkadaşları, ne güzel bir aile verdin bana...
Geç vakitlerde döndüm eve. Sıcağı sıcağına yazmak istedim herşeyi ama hem ben hala kafamı toparlayabilmiş değildim hem de yorgunluktan elim yazmaya gidemedi...Bana kendimi bu kadar şanslı hissettiren herkese isim isim dua ettim, çünkü teşekkür öyle az, kuru, yavan kaldı ki... Şükretmenin lezzeti, teşekkürden tatlı geldi, dua etmek herşeyden samimi geldi.
Annem, babam, kardeşim, Şeyma, Saliha, kuzenim, Esra, Nur, Nurefşan, Nuray ablam, Ayça.....Adını sayamadığım faceten, özelden, yakından, uzaktan beni unutmayan, yanımda olan herkesten Allah razı olsun...
Ve son olarak; öğrendimki hayatımda müthiş oyuncular varmış :)))) Şaka bi yana hayatımıın en özel, en unutulmaz, en samimi günlerini yaşattınız bana... Ne desem az, ne yazsam eksik... Hepinizi çok seviyorum... İyiki doğmuşum demek için sizlerden güzel sebep yok....
Feyza 2014 :))
