Burnumda tütüyor
İstanbul..Gözlerimden yaş olup akıyor bazen..Hayalimde canlanıyor zaman
zaman..Üsküdara iniyorum önce hem de bu sıcakta, o kalabalık belediye
otobüsünde,isterse akbilim bitsin,sonra herkese sorayım "Akbili olan var
mı?" diye..Mihrimah Sultan Camiinden,o muazzam kalabalıkla beraber karşı
caddeye geçip,vapur saatini bekliyorum.İnsanları inceliyorum her zamanki gibi
en çok da çocukları..Vapur gelip,kapılar açılınca kimisi koşuyor
önden,kimisi her gün gidip-gelmenin
monotonluğundan sıkılmış; en arkada..Ben bitmek tükenmek bilmeyen deniz
sevdamla sanki ayağımın altından zemin çekilmiş gibi uçarak gidiyorum..Dışarda,
en uç taraflarda bir yere oturup,vapurun motorunun çalışmasıyla oluşan o
huzurlu rengi bekliyorum ve kız kulesini aramaya başlıyorum hemen.Bir selam
verip,arkamda bırakarak onu, Topkapı sarayına çeviriyorum nazarımı..İçim içime
sığmıyor,sanki bir kere de ben fethediyorum baktığım her yeri..Fatih’i
düşünüyorum;İstanbul sevdasını..Belki de genetiktir bu Konstantinopolis aşkı.Demir
atınca Avrupa’ya,kargaşası da büyüyor bu şehrin..Her renkten insanın arasında
eminönünün yokuşlarından çıkarken,esnafın hiç bıkmadan herkese “Gelinlik bakar
mısınız?Pardesü mü bakmıştınız?” sorularından sıkılıp Sultanahmet meydanına
çeviriyorum yine rotamı..Bir namazlık huzur bütün bir günü sarıyor bu camide..Huzurum
perçinleniyor,ezan sesiyle.Dua aşkı veriyor Yaradan buraya her
gelişimde.Ondandır bazen sadece namaz kılmaya karşıdan gelip,hemen geri
dönmem..Bir güne sığdırmaya çalışıyorum Eminönünü,Sultanahmeti,Kapalı
Çarşıyı,Beyazıtı…Ülkeler gezsem bulamayacağım o huzuru çekiyorum ciğerlerime..
Gün batımını
mutlaka bir tepeden izlemeliyim..Sonra Dönüş yolunda Kuyumcu dükkanlarını
kıskandıran boğazda süzülmeliyim..Üsküdar’a her dönüşümde memleketime gelmiş
hissiyle kucaklıyorum Anadoluyu..Çamlıcayı,Beylerbeyini,Kuzguncuğu,Çengeli,Beykozu..Tarih
okunmaz bu şehirde,tarihin bütün satırlarının içinde gezilir..Eve dönüşüm hep
en güzel yorgunluğum oluyor..
Uzağım İstanbul’dan
şimdilerde..Kimse benim kadar sevemez gibi geliyor İstanbul’u..Şimdi orda kim
varsa kıskanıyorum belki de..İstanbul’da yaşayanlar bilir bu özlemi..Okuyan
olursa yazdıklarımı benden selam söylesin sevdiceğime..
Dönemiyorum
İstanbul..Sadece seni görmekle susturabileceğim çığlıklarım var
içimde..Bilmezler İstanbul;aradığım teselli değil,huzur..Bana sen
lazımsın,anlamazlar..Gelemiyorum ama senden başka bir yere de
gidemiyorum..Özledim demekle yetinemiyorum..Sevdiklerim var içinde,seni n
sevginle harmanlayıp,sana sakladığım insanlar var..İyi baksınlar sana,kıymetini
bilsinler;sar onların da yaralarını en az benimki kadar..Ve bekle beni,sana
sakladığım hayallerim hala var..
