Gözlerle mesela; konuşmaktan çok öte...
Hissederek yaşamalı hayatı, bu keşmekeş içinde,
Ses tonuyla belki; sıcacık,sarmalayan...
Görerek anlamalı yaşamı,
Aklın gözlüklerini takarak, hiç uyumadan...
Duymak lazım bütün bu olanları,
Sabırla yürürken, kalbin pasını silerek...
Okumayı sevmeli en çok;
Bir kitabı, bir insanı, bir karıncayı ve bir gün şu koca kainatı...
Yani sevmek lazım Yaratılanı,
Bütünüyle; bilerek,görerek,duyarak ve hissederek
Ve gitmek gerek maddeden,
Bu dünyaya sıkışmadan önce
Yürümek lazım O'na,
Bir adım attığında sana koşana,
Seni bilene, anlayana, merhametiyle terbiye edene...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder