Ne tuhaf...hep aynı olaylardan imtihana tâbi tutuluyorum. Aslında olaylar farklı gibi gözükse de hissettiklerimden tanıyorum aynı yerlerde oldugumu.bin hisse cıkarıyorum kendime,bininin de sonucu aynı yere bağlanıyor.Anlamam gereken,ögrenmem gereken çok şey var onun zaten farkındayım ama neden aynı hisler? Hislerimi yoğun yaşamayı bırakıp, kenara çekildiğimde, aklımın önüne çektiğim set kalkıyor. Aslında anlamam gerkenler çok açık lakin hislerimin çekilmesi gerekiyormuş önümden.
Devamını Oku
Yaradanın terbiye metodu çok hoş. Zayıf noktalarımın hepsini aynı anda imtihana tâbi tutmuyor, bir sıralaması var. En zayıf olduğum konularda tekrar tekrar benzer olaylar çıkarıyor karşıma, üstelik çok zorlandığımda, hafifletip, rotamı biraz daha güçlü olabildiğim başka imtihanlara çeviriyor. Sonuçta aynı şeyleri tekrar yaşamış olmuyorum. İrademin zayıf olduğu yerlerden sabırla eğitiyor beni Rabbim.
İnsan fazla sabırsız. Çünkü;Edindiği olumsuz tecrübelere yakın bir olayla karşılaştığı anda tüketiyor bütün sabrını; "Yine mi aynı şeyler" diye. Tam da burda giriyor irade devreye. "Hayır!Aynı olur mu hiç? İşte Allah bir daha lutufta bulundu,bu sefer farklı bir sonuç elde et diye" Bundan sonrasında kadere iman giriyor devreye.
Zaten insanın hayata baktığı yer, seçtiklerinden belli ediyor kendisini. Her an başka bir eşikteyiz. Durduğum yerde; "işte yine aynı şeyler" deyip, Allah'ın merhametini, hikmetini sınayıp, müslümanın her an ümitli olması gerektiği kâidesini hiçe mi sayacağım? Yoksa; "Rabbim beni unutmadı da benden vazgeçmedi de" deyip, O' nun inayetiyle, rahmetiyle, muhabbetiyle,aşkıyla kolları sıvayıp O' na doğru yol mu alacağım?
