Günün hesap kesim saati geldiğinde,
Yani ben yine buralardan çekip gitmek istediğimde...
Hüzünleri paspas altından çıkarıp, gözyaşıma esir düştüğümde,
Hani ağlayıp ağlayıp, "Ne büyük dertler var, ben oturup nelere üzülüyorum" dediğim saniyede,
Ben bu hale alışığım, sabaha turp gibi olurum EvelAllah dediğimde,
Hani dönüp dönüp, kendime seslenişlerimde,
Uçurumların kenarlarında dolanıp durup, kendime doğru yürüdüğümde,
Biraz deli olduğumu da kabul edip, gülümsediğim vakitlerde anlıyorum; "Beni, benden başkası anlamaz"
Anlayış beklememek için, anlayışlı olduğumda,
Yanlış konuşmamak için sessizliğe kaçışlarımda,
Sevdiklerim kırmasın diye, kendi kendimi kırdığım anlarda anlıyorum; "Beni,benden başkası yaralayamaz"
Ne yaparsam yapayım, olanları değiştiremeyince,
Nereye dönersem döneyim, kırılmış hayallerimi görünce,
Kendimden kaçıp kaçıp, Yaradan'ın kapısına yüz sürünce anlıyorum; "Bana, O'ndan başkası derman olamaz"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder