Gönül Çatışmaları

Şimdi hangi yağmuru bekliyorsun gönlüm?
Yetmedi mi bu kadar zulüm kendine?
Bitmedi mi yaşın, yıkımın, vedan?
Ne zaman ayağa kalkmak niyetin?
Nicedir bekliyor dimağım kendine gelmeni
Ama yok, sen illa paramparça edeceksin kendini!
Hangi yoldan sağlam döndün, bîçare serseri!
Bilmem ki daha kaç dönülmez akşam geçmeli?

Ufka bakan pencerelerini kapattıkça,
Maziye çevirdin yönünü.
Sana mı kaldı sorgusu suali?
Hikmeti görebilmeyi umud ederken,yuvarlanıp düşeceksin,
Sürünerek çıktığın merdivenleri!

Şimdi hangi nöbettesin karanlığın ortasında?
Uykularını def edip, ışık mı ararsın katran karalarda?
Kapat hadi gözlerini,
Tut ki zil zurna sağırsın herşeye,
Tut ki yürüyemiyorsun; ne maziye, ne müstakbele!
Tut ki kendini, ben yol alayım kendime!

Şimdi hangi sessizliğe saklandın ey gönlüm?
Tut ki kayboldum zihnimin çıkmazlarında,
Gayri, benden hayır yok artık sana!
Bunca yıl çektim kahrını,şimdi sus da, yol ver bana!