Hayat Ne Kadar Zor(!)

  "Hayat ne kadar zor" derken,gerçekten hayatın neden zorlaştığını kaç kere düşünüyoruz?Kendi kendimizi boğduğumuz anlar,saçma sapan takıntılarımız,hırslarımız,üzüntülerimiz..Kendi hayatımızda,dört duvar arasında kalıp,dizginleri başkalarının ellerine bırakmalarımız..Işıkları kapatıp, karanlıktan;ayazlara çıkıp, soğuktan şikayet ediyoruz..Yok yok, dahası da var; ışığa,rüzgara sövüyoruz..Elimizden geleni ardımıza koymuyoruz kendimiz için ,sonra ardımıza bakıp;" Vay be,ne acılar çektim",sızlanmalarına başlıyoruz.Yahu bir de sorar insan "Neden" diye..Herşeye sahip olmak isteyen insanoğlu,bir tek hatalarına sahip çıkmaktan kaçıyor..Şerlerin içindeki hayırları görmek cihetinden bahsetmiyorum bile.Kabullenmediğimiz her hata,her acı bu inkar ediş yolunda taşınmaz yüklere dönüşüyor,zamanla yürüyemez hale getiriyor,üzerine bir de sırtımızda taşıdığımız insanlar ekleniyor.Sonunda yürümekten vazgeçiyoruz..Sahi "Hayat ne kadar da zor!" Hatıralarımıza zincirliyoruz kendimizi.Bileklerimizden kesip,akıtıyoruz oluk oluk yaşama sevincimizi.Kendimizi sevk edebileceğimiz yollar apaçık adreslerde elimize verilmiş oysa ezelden,biz yine de burnumuzun dikine gidiyoruz.Yaşarken,olayların dışından kendimize bakmak çok mu zor sahiden,yoksa biz bir türlü faniliği algılayamadığımızdan mı bu kadar kaptırıyoruz kendimizi?
  Şefkat tokatlarını bazen kaldıramadığım oluyor,anlayabildiğim nisbette teskin etmeye çalışıyorum gönlümü.Tevekkül sığınağında,dua terapilerinden daha büyük teskin var mıdır bilemiyorum.Susmak,sabretmek değildir aslında.Susmak;O'na güvenip,O'na havale edip,sabretmen gerektiğini düşündüğün olayın, hayrını fark etmeye çalışmaktır.Düşünmektir susmak..Kendini görüp,idrak edebilmektir hataları.Susunca dinlenmez insan,aksine yorgunluğu artar.Susmak,sadece O'na anlatmaktır aslında.O'nun yarattığını O'ndan iyi bilen,tanıyan olamaz ya..Susmak,yüz çevirmektir O'ndan gayrısına...
  Sessizlikteki huzuru bulmak ruha ondan kolay gelir ya zaten.Bütün o karmakarışıklıktan kaçıp,sessizlikle kucaklaşmaya hasrettir insan.Bu dünya için yaratılmış olsaydık,içimizde sebepsiz sandığımız sıkıntılar olmazdı herhalde.Ruhumuz,beni O'na kavuştur derken,biz canımız sıkılıyor sanıp,kendimize oyuncaklar seçip,eziyet ediyoruz..
  Öyle ya;"Hayat çok zor" Bilmek,farketmek,anlamak,okumak,tefekkür etmek,susmak ne kadar da zor(!)...