Karanlık gecelerde,gün doğsun diye beklemem mesela..Hastalandığımda iyileşmeyi de beklemedim hiç..
Beklememeyi öğrendim ben...
Beklerken kaybettiklerim arasında buldum, beklemeyi de...
Beklemezken anladım,
Ne de ağır gelmiş omzuma beklediklerim...
Ertelemedim hüznü,
Unutmadım sevinci,gülmeyi..
Ne gelirse açtım ardına kadar kapılarımı..
Talan etti gelenler;
Kimi yıktı, geçti,
Kimi sevdi..bende kendisini besledi...
Kimi onarayım derken harap etti..
Boşverdim, Öğrendim..
Kırılmamayı öğrendim mesela,
Kırdıklarını görmezlerken,
Sadece kendimi kırdığımı anladım..
En çok da sessizliği öğrendim..
Konuşurken anlatmamayı,
Gülerken;aldatmadan,ağlamayı(!)
Ben artık ezberledim susmayı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder