Günaydın

Bazen mecburen uyanıyor insan...Gözünü açamasa da, kirpiklerinin arasından sızmaya çalışan ışığa kızıp;
"Al işte,oldu mu, uyandım!" diyerek kalkıyor rahatından.
Bazen uyanmaya fırsatın olmadan bir de bakıyorsun gün bitmiş...
Uyanmamak da var inadına.Uyandım diye herkesi kandırıp,bütün gün uyumak...
Ama en zoru da uyandığın halde,uyuyor gibi yapmak kendi kendne; ürkmesin yüreğin diye.

Bugün uyanmaya vaktim olmadı...
Belki de zaten hiç uyumamıştım?
Sahi ya en son ne zaman uyudum ben?
Yine en güzel yaptığım şeyi yapıyorum işte;
Uyuyor gibi yapıyorum,uyumayı unutmuş gözlerimle..

Günün İçini canımı acıtmayacak elyaflarla dolduruyorum..
Sıkıca tutunuyorum kalbime,takıyorum aklımı koluma,
Ohooo ver elini keyif(!)
İyiyim ben...

Sabah naralarımı sıktım kafama bi kaç el,
Neşterledim idam sehbasında duyguları...
Kan revan içinde koşuyorum güne;"Heeeyy beni de bekle..."