Bu yorgunluk ne bahardan, ne bedenden
Gündüz gülen,gece ağlayan gözlerimden
Sessizliğim ne acıdan,ne kırılan yüreğimden
Deli gibi kaybetmekten korktuğum şu hayalimden.
Zaten yoktu ki bi umudum,
Anı yaşanılabilir kılmak oldu hep tek arzum
Çok geldiyse istediğim, ben yine susarım
Dilimdeki suskunluğum, gönlüme de inebilse ister, dururum..
Yarama merhem aramamaya ahdım var,
Olmadı bi yara daha açarım kendi elimle
Hem ağlar,hem dönerim içime..
Hem ağlar,hem de giderim üstüme..
Hiç bitmeyen gece yorgunluklarım var benim
Gülmek de yorar mı insanı?
Ağlarken gülmeye çalıştıkça anladım hayatı
Korkmuyorum artık yara almaktan
Kendim kesip biçiyorum kalıbıma göre kalbimi
Bir sürü elbisesi var,kocaman bir kalpdolabı,
Her sabah açıp uzun uzun "Bugün ne giysem" diye baktığım,
Üstüne takıyla tokayla süslediğim..
Pahalı elbiseleri var kalbimin,
Biçerken elimi kestiğim,
Dikerken parmağıma iğneleri batırdığım..
Pahalı ama değer vermediğim bir sürü elbise..
Gece pijamalarımı giyince,
Hüzünle beraber çöküyor gerçekler üstüme
Taşıması ağır geldikçe yoruluyorum ben de
işte o zaman başlıyorum;
"Yarın ne giysem ki" diye düşünmeye.. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder