"Hiç" İstenir Mi?

Umutlar direnir,umutlar biter,yeni umutlar gönderilir..Ama umut asla tükenmez.Çünkü; O var..
İsteseniz de istemesiniz de umutlar gönderiyor hayatınıza..Hatta çoğu zaman anlamıyorsunuz bile,
umudunuzun aslında bittiği an başka bişeylerin geldiğini.Düzen böyle..
Olsa olsa yoruluyor insan,bıkıyor,hevesi kaçıyor..
İstemekten vazgeçebiliyor muyuz gerçekten?
Hiç birşey istemeden yaşamak mümkün mü?
Tabiatımız müsait değil ya zaten böyle olmasına.İstemek yakamıza yapışmış..
Bir de istemeyi bile istememe hali var..Tehlike burda başlıyor sanki..
Korktuğu da oluyor insanın istemekten.Çünkü; verilen herşey bir gün geri alınacak. Sonuç;" Kaybetmek korkusu"
İşte istemeyi istemediğinizde,istemek size ağır geldiğinde, artık korkularınızdan da arınmış oluyorsunuz..
Tuhaf bir hal..
Bu evcilik oyununda başını sokabileceği bir yer bulamayınca yürek,önce mızıkçılık yapmaya başlıyor.
Sonra kendi kendine hırpalanmaya,duvarlara çarptıkça da oyunu uzaktan izlemeye başlıyor..
Oyunun içinde,kendisini unutturmadan ama aslında çook dışında..
Başaramadağı için, oyunun sonuna gelemediği için kendine kızmaktan bile vazgeçiyor zamanla..
Umutlar gönderiliyor yine..Bu sefer anlamaya başlıyorsunuz size sunulan bişeyler olduğunu.
O kadar istemiyorsunuz ki,önceleri burnunuzun dibindeki fırsatları göremezken,
şimdi taa uzaklardakileri bile görüp,kapatıyorsunuz gözlerinizi sessizce..
Geliyor-geçiyor..Gün doğuyor-batıyor..Değişen bişey yok..Tükenen hiç bişey yok.
Sizi değiştiren bir hayat,Bir Kudret var lakin "Neden? " diye sormaktan bile vazgeçmişsiniz..
Siz mi hayata erken başladınız, yoksa geç mi çözdünüz oyunun kurallarını..
Bi önemi var mı artık?
Hiç birşey istemeden yaşamak gerçekten mümkün mü??