Yuttuklarımı sindirebilmiş mi gönlüm düşünmedim hiç..
Güçlü gözükmek,duygularımı saklamaktı ve susmaktı isteyerek..
Sustuklarımı da unutmaktı en kolay çözüm..
Dışımda çözüm abidesi olurken,içimin düğümünü unuttum
Unutmadım aslında sadece susturdum..
Yani zaaflarımı görmesinler derken dışardan,
Ben içimde korkak,hüzünlü,hep ağlayan bi deli oldum..
İçimde yer bulamıyorum şimdi ne düğüme ne çözüme,ne ağlamaya,ne gülmeye..
Şimdi bu düğümler açılır mı?
Her birine,bi en sevdiğim dediğim parmağını koymuşta gemici düğümü yapmış beni
Sevdirmiş,ağlatmış,sevindirmiş,aldatmış,sevmiş ve gitmiş..
Giderek tenhalaştı kıyılarım
Ben mi seçtim bunu yoksa kader mi diye düşünmüyorum
Kaderimi yaşamayı zaten ben seçiyorum..
Gelen,giden,öven,söven,güldüren,öldüren en sonunda illaki biten..
İçimde perdeler kapanırken,
Gökyüzüne açıyorum odamın perdelerini
Yine hüznüme besteler yapmış yağmur..
Gece yine benim karanlığıma özenmiş ama yıldızları takmış saçlarına
Yıldızlar bana inat parlarken,unutmuşlar bulutları
Şimdi bulutların sahte pembeliğine boyanmış sema
Toz pembe gecelere sarılıp,kayboluyorum yine..
İşte başladı telaşım ne çare..
Gün doğacak ve ben kaybedeceğim geceyi de..
Özlemekle geçicek bütün gün
Ve ben söz vericem bir daha sevmeyeceğim geceyi diye
Akşama en önden ona sarılmaya koşacağımı bile bile..
Nerde bende o irade..
Duyguların adını zaaf koymuş bir muhakemede..
Bitmiyor kendimle kavgam
İnadım nereye kaçıyor bilmem..
Suçlu ben miyim artık ağlarken gülemiyorum diye hem
Ben hiç gitmedim kimseden,hiç küsmedim bilmem neden..
Küsmeyi,gitmeyi kendimle öğrendim..
Gidesim var küstüğüm benliğimden,sorma neden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder